ابتکار ایتالیاییها

توسل به زنان مد پسند برای مقابله با تهدید چین
این محصولات را مادر آقای کامبی طراحی می کند
در زمانی که صنعت نساجی ایتالیا زیر پنجه های رقبای چینی نابود می شود، یک شرکت کوچک پوشاک در شهر صنعتی مودنا، نزدیک میلان، هنوز کسب و کار پررونقی دارد.
شرکت SG3 لباس زیر زنانه مارک دار تولید می کند، محصولی که تولید کنندگان چینی هنوز نمی توانند آن را با هزینه ارزان مقلدانه تولید کنند.
داستان شکوفایی این شرکت می تواند برای ده ها شرکت کوچک دیگر در ایتالیا و در سایر کشورهای دارای دستمزدهای گزاف که برای رقابت جدید با کشورهای در حال توسعه به تکاپو افتاده اند، آموزنده باشد.
ماتیا کامبی، رییس SG3 به بی بی سی گفته است: "مشتریان ما زنان ۲۵ تا ۴۰ ساله و آگاه به مد لباس هستند که برای آنچه زیر لباسشان می پوشند، اهمیت قائلند. آنها اغلب اوقات محصولات ما را برای مناسبتهای ویژه می خرند."
'مامان دوز'
رمز موفقیت این شرکت، تصرف گوشه ای از بازار است که مشتریان بیشتر به کیفیت و مد بها می دهند تا قیمت. این کسب و کار ایتالیایی چهل سال سابقه دارد و مانند بسیاری از شرکتهای ایتالیایی، خانوادگی اداره می شود.
مشتریان ما زنان ۲۵ تا ۴۰ ساله و آگاه به مد لباس هستند که برای آنچه زیر لباسشان می پوشند، اهمیت قائلند. آنها اغلب اوقات محصولات ما را برای مناسبتهای ویژه می خرند
آقای کامبی، تولید کننده
رییس کنونی، آقای کامبی، نوه موسس شرکت است. وی توضیح می دهد که بسیاری از محصولاتشان را مادرش طراحی می کند.
آنها یکبار یک طراح حرفه ای را استخدام کردند ولی پرهزینه بود و لباسهای زیری که وی طراحی می کرد، بهتر از محصولات مادر آقای کامبی فروش نمی رفت، محصولاتی که بر اساس یک عمر تجربه درباره این که چه چیزی خریدار دارد، تولید می شوند.
این کارگاه به خانه خانوادگی آقای کامبی چسبیده که در شمال ایتالیا برای شرکتهای کوچک امری عادی است. شرکت SG3 همواره روی جلب بالاترین سطح مشتریان بازار متمرکز بوده ولی تا ۱۵ سال پیش بیشتر درآمدش از فروش لباس زیر به فروشگاه های زنجیره ای و سوپر مارکتهای ایتالیا تامین می شد.
دیگر این کسب و کار برچیده شده است. تولید کنندگان بزرگ که بسیاری از آنها در کشورهای در حال توسعه دارای نیروی کار ارزان واقع شده اند، می توانند این نوع محصولات را به صورت انبوه با قیمتی ارزان تر شرکت آقای کامبی به بازار سرازیر کنند.
شرکت SG3 برای بقا ناگزیر بوده برندهای شناخته شده ای برای خود تولید کند و به لایه های بالادست بازار برود.
نرم و انعطاف پذیر
در این رهگذر، شمار کارگران این شرکت از ۲۵ به ۱۲ نفر کاهش یافته ولی بازماندگان، آینده شغلی نسبتا امنی دارند.
آقای کامبی اذعان می کند که شرکتش منابع مالی تولید کنندگان بزرگ اجناس لوکس برای ایجاد و حفظ برند خود را ندارد، ولی می گوید که کوچک بودن مزایایی دارد.
به عنوان نمونه، وی تاکید می کند که کارکنانش احساس می کنند با آنها مانند انسان رفتار می شود، نه ماشین و از همین رو، به موفقیت شرکت متعهدتر هستند.
همچنین کوچک بودن به این مفهوم است که این شرکت انعطاف پذیر است و می توانند به سرعت خود را با تقاضای بازار وفق دهند.
افول صنعتی
موتور محرک خیزش ایتالیا از ورطه فقر به اوج شکوفایی اقتصادی بعد از جنگ جهانی دوم، شور کارآفرینی هزاران شرکت خانوادگی کوچک مانندSG3 بوده است.
تولید لباس زیر در این شرکت ایتالیایی نسل به نسل صورت گرفته است
اما الگوی خانواده محور سرمایه داری خاص ایتالیا، در مقابله با تحولات دنیای مدرن و پدیده جهانی سازی با مشکل مواجه شده است، دنیایی که شرکتهای موفقش اغلب وسیع هستند و روند تولید به جاهایی سپرده می شود که دستمزدها به مراتب کمتر از ایتالیاست.
موفقیت شرکت نقلی آقای کامبی به دلیل عجیب بودن، جالب توجه شده است.
سال گذشته ۲۰۰ شرکت پوشاک و نساجی در حوالی شهر مودنا ورشکسته شدند و اکنون به نظر می رسد صنعتی که قرنها برای اقتصاد این شهر حیاتی بوده است، ظرف ده سال آینده فرو بریزد.
سایر صنایع بزرگ مودنا نیز که شامل مهندسی و فراوری مواد غذایی می شود، این ابرهای سیاه را بالای سر خود می بینند.
بنگاه مجازی
مودنا شهری با ۱۷۵ هزار نفر جمعیت است که با قطار یک و نیم ساعت با میلان فاصله دارد. بزرگترین شهرت مودنا این است که خودروهای مجلل فراری و لامبورگینی در آنجا تولید می شوند.
اما این دو شرکت دارای شهرت جهانی نماینده واقعی اقتصاد مودنا نیستند. اکثر شرکتهای این شهر بسیار کوچکند و به طور میانگین تنها چهار کارگر دارند.
به گفته ارمس فراری، سخنگوی شعبه محلی کنفدراسیون ملی بخش کارورزی و شرکتهای کوچک و متوسط ایتالیا، در دراز مدت فقط شرکتهای دارای مهارتهای ویژه یا گوشه ای خاص از بازار برای محصولاتشان دوام خواهند یافت.
کارخانه فراری یکی از معروفترین کارخانه های شهر مودنا در ایتالیاست
اقتصاد این شهر پرافتخار در قلب صنعتی ایتالیا با زوال احتمالی مواجه شده است، ولی آقای فراری نسبت به آینده خوش بین است.
وی می گوید که کارگاه های مودنا اغلب مهارتهای منحصر به فرد و شناختی عمیق از بازارشان دارند. به عقیده آقای فراری، مشکل در این است که این شرکتها آنقدر کوچک هستند که نمی توانند تغییرات لازم برای بقا و شکوفایی مجدد را اعمال کنند.
برای غلبه به این مساله کنفدراسیون مذکور در حال اشاعه ایده "بنگاه مجازی" است: شرکتهای کوچک دست به دست همدیگر بدهند تا دامنه کاملی از خدمات و کالاهایی را که مشتریان از یک شرکت بزرگ انتظار دارند، ارایه دهند.
آقای فراری توضیح می دهد که در گذشته خریداران صنعتی کالاهای مورد نیازشان را از بسیاری از شرکتهای کوچک دیگر تامین می کردند ولی حالا بازار عمدتا عرضه کننده ای می خواهد که محصولات یا خدمات را به طور کامل ارایه می دهند.
وی می گوید شرکتهای کوچک در صورت همکاری به صورت تعاونی، می توانند به این هدف نایل شوند و در عین حال انعطاف پذیری و مهارتهای خاص خود را که نقطه قوتشان است، حفظ کنند.
آیا این یک رویاست یا راه حلی واقعی برای مشکلات یک اقتصاد محلی متکی بر شرکتهای کوچک؟
هنوز خیلی زود است که بخواهیم قضاوت کنیم ولی دو نمونه "بنگاه مجازی" در مودنا فعال شده اند. یکی از آنها اجناس الکترونیکی پیشرفته می سازد و دیگری ماشین آلات بخشهای کشاورزی و غذایی را تامین می کند.
بسیاری از کاسبکاران ایتالیایی منتظرند ببینند این تجربه مثمرثمر هست یا خیر.