میرزا تقى خان امیر کبیر بزرگترین شخصیت سیاسى و نظامى دوران سلاطین قاجار است . این مرد بزرگ بعد از صدارت حاج میرزا آقاسى وزیر درویش مسلک و نالایق محمدشاه قاجار به نخست وزیرى ایران و صدراعظمى ناصر الدین شاه ، پادشاه جوان نوزده ساله رسید.
پیش از روى کار آمدن امیر کبیر، چنان اعضاء سفارت روس بر دستگاه حکومت ایران چیرگى پیدا کرده بودند و دست به خودسرى مى زدند، که حتى نوکران سفارت با وزیران برابرى مى کردند.
وضع تا آنجا آشفته و اسف انگیز بود که هر مکتوبى که از سفیر روس براى صدراعظم مى آوردند، حامل مکتوب در هر موقعى که بود مى باید شخصا آنرا به دست صدر اعظم بدهد و بلا تاءمل جواب گرفته برود.
ولى بعد از آنکه امیر کبیر به صدارت رسید به کلى ورق برگشت ... یک روز پیر مردى از اهالى ایران که نایب غلامان سفارت روس بود، مکتوبى براى امیر کبیر صدراعظم ناصر الدین شاه آورد، و طبق مرسوم خواست وارد مجلس امیر شود و شخصا آنرا تسلیم کند و جواب بگیرد