نیایش یک حس است، تسلیم خویشتن است. بدون هیچ کلمه و تقاضایی. و هرچه را که پیش می آید بپذیر. خدا را همان طور که می سازدت- همانطور باش، و اگر می شکندت، شکستن را نیز استقبال کن.
آیا نیایشی ژرف تر از اشک وجود دارد؟